اخبار
دستورالعمل جدید برای درمان تهوع و استفراغ بارداری
کالج آمريکايي زنان و مامايي (ACOG)، به تازگي دستورالعمل‌هاي قبلي خود را در زمينه تشخيص و مديريت تهوع و استفراغ در طول بارداري، روزآمد و منتشر کرده است.
در ميان توصيه‌هاي جديد، که جايگزين موارد منتشر شده در سال 2004 شده‌اند، درمان‌هاي جديد معرفي شده‌اند. ترکيب دو داروي ويتامين B6 و دوکسي‌لامين (doxylamine)، که در سال 1983 از بازار دارويي خارج شد، دوباره ديده شده و ثابت شده که اين ترکيب ايمن و موثر است. ACOG مي‌گويد اين ترکيب دارويي که بدون نسخه هم به فروش مي‌رسد، بايد به عنوان خط اول درماني درنظر گرفته شود.
براي داروي اندانسترون (ondansetron)، در اين دستورالعمل فهرستي از داروهايي آمده که بيماران نبايد از آنها استفاده کنند. هرچند بعضي مطالعات در مورد افزايش خطر نقايص مادرزادي با مصرف زودهنگام اندانسترون هشدار داده‌اند، ديگر مطالعات، اين افزايش خطر را نشان نمي‌دهند و خطر مطلق آن بر جنين کم است. براي هر دارويي که خانم باردار در دوران بارداري مصرف مي‌کند، بايد خطرات و مزاياي آن در هر فردي به‌طور جداگانه سنجيده شود.
در حدود 50 درصد زنان باردار از تهوع و استفراغ رنج مي‌برند، 25 درصد تنها تهوع و 25 درصد نيز هيچ کدام از اين مشکلات را ندارند. عود اين وضعيت در بارداري‌هاي بعدي از 2/15 تا 81 درصد متغير است.
درهر صورت، ممکن است به دلايل مختلفي، تهوع و استفراغ، آن توجهي را که لازم داشته باشند، دريافت نکنند. نخستين دليل، آن است که بيماري صبحگاهي در اوايل بارداري شايع است، بنابراين زنان باردار و پزشکان نگراني‌هاي خود را به حداقل ممکن خود مي‌رسانند، به همين دليل، کمتر از ميزان واقعي خود گزارش مي‌شود. از سوي ديگر، خود زنان باردار نيز به دليل نگراني‌هايي که در مورد ايمني داروها دارند، به دنبال دارودرماني نمي‌روند.
در هر حال، نويسندگان اين دستورالعمل متذکر مي‌شوند که درمان تهوع و استفراغ در اوايل بارداري، قبل از آنکه بارداري پيشرفت کند، مي‌تواند به کنترل علايم و پيشگيري از عوارض جدي، مانند بستري شدن در بيمارستان، کمک کند.
در نظر گرفتن زمان آغاز تهوع يا استفراغ مهم است. علايم تقريبا هميشه قبل از هفته 9 بارداري ظاهر مي‌شوند. زماني که اين شرايط براي اولين‌بار پس از هفته 9 بارداري آغاز شوند، ديگر عوامل موثر بايد در نظر گرفته شوند.
- ديگر توصيه‌ها براساس شواهد علمي خوب و پايدار (سطح A)، به قرار زير هستند:
توصيه استاندارد بر مصرف ويتامين‌هاي پره‌ناتال، از 3 ماه قبل از باردار شدن، ممکن است بروز و شدت تهوع و استفراغ را در دوران بارداري کاهش دهد.
در بيماران مبتلا به hyperemesis gravidarum که همزمان، سطح هورمون محرک تيروئيد آنها نيز ساپرس شده، درمان هايپرتيروئيدي نبايد بدون وجود شواهد باليني بيماري تيروئيد (مانند گواتر، آنتي‌بادي‌هاي تيروئيد يا هر دو) آغاز شود.
- در ميان توصيه‌هاي مبتني بر شواهد علمي محدود يا متناقض (سطح B)، موارد زير قابل بحث هستند:
نشان داده شده درمان با زنجبيل، در کاهش تهوع زنان باردار مفيد بوده و مي‌تواند به عنوان يک گزينه درماني غيردارويي مد نظر قرار داشته باشد.
درمان تهوع و استفراغ شديد در دوران بارداري يا hyperemesis gravidarum، با متيل‌پردنيزولون، مي‌تواند در موارد مقاوم مفيد باشند. به هر حال، پروفايل خطر متيل‌پردنيزولون پيشنهاد مي‌کند که اين دارو بايد به عنوان آخرين چاره مورد استفاده قرار گيرد.
نويسندگان اذعان دارند که تفاوت‌ها در درمان، ممکن است براساس نيازهاي شخصي هر فرد، منابع در دسترس و محدوديت‌هاي منحصر به فرد در بالين تعيين شوند. اينکه تهوع و استفراغ در زمان بارداري چه زماني، چگونه و به چه دليل بايد درمان شود، به درک خانم باردار از شدت علايمش باز مي‌گردد. کاهش علايم مي‌تواند به ارتقاي کيفيت زندگي خانم باردار کمک کند، از هزينه‌هاي مراقبت از سلامت بکاهد و زمان دور ماندن از کار را به حداقل ميزان خود برساند.
