اخبار
مقایسه ویزیت،درآمد و زیرمیزی پزشکان ایرانی با پزشکان جهان
براي مردم کشور ما شناخت تفاوت‌ها و شباهت‌ها با ساير کشورهاي جهان حائز اهميت است، چنانچه مارگارت چان، مدير کل سازمان جهاني بهداشت نيز از اين ويژگي مردم ما و توجه به رتبه‌بندي جهاني در ميان اقشار مختلف تعجب کرد و اين موضوع را جالب دانست. به هر حال روز گذشته رئيس دانشگاه علوم پزشکي تهران با تشريح واکنش آمريکايي‌ها درباره تفاوت طرح تحول سلامت ايران در زمان رياست جمهوري روحاني با طرح درماني اوباما؛ به مقايسه اي بين قيمت ميزان ويزيت، درآمد و زيرميزي پزشکان ايراني با پزشکان جهان پرداخت.
علي جعفريان رئيس دانشگاه علوم پزشکي تهران که چندي قبل ماموريتي دانشگاهي به ايالات متحده آمريکا داشت گفت:« آمريکايي‌ها بيشترين ميزان از توليد ناخالص داخلي يا GDP را براي بهداشت و درمان هزينه مي‌کنند ولي سلامتشان نسبت به کشورهاي ديگر پايين است و مشکلاتي دارند و وضع خوبي ندارند. هر رئيس جمهوري که آنجا مي‌خواهد سر کار بيايد بايد يک برنامه بهداشت و درمان ارائه دهد و بدون آن حرفش پيش نمي‌رود.»
جعفريان تصريح کرد:« از بُعد پرداخت و دريافت عددهاي ما با آنجا قابل مقايسه نيست به خاطر اينکه متوسط درآمد يک پزشک متخصص در آمريکا حدود 250 تا 300 هزار دلار در سال است و اين آمارها را سايت مشخصي اعلام مي‌کند که آخرين آمار از اين دست اطلاعات به طور متوسط درآمدي بين 170 هزار دلار هست تا حدود 400 هزار دلار که کمترين درامد براي رشته‌هاي عفوني با 170 هزار دلار بوده است و بيشترين آن نيز براي ارتوپدي که 413 هزار دلار بوده است، بنابراين اگر درآمد متوسط کل را بگيريم حدود 200 هزار دلار در سال مي‌شود.»
وي ادامه داد: «ما در ايران در پزشکي اصلاً از اين اعداد نداريم و از طرفي هم مقايسه اعداد ما با آمريکايي‌ها کار درستي نيست. اختلاف آنقدر زياد است که قابل بحث نيست. در ايران اتفاقي که مي‌افتد اين است که درآمد چند نفر خاص را که درآمد بالايي دارند را ملاک قرار مي‌دهيم براي درآمد کل پزشکان. کما اينکه اگر درآمد چند نفر بسيار پايين را ملاک درآمد قرار بگيريم، هم غلط است. ما در دانشگاه علوم پزشکي تهران، پزشکان تمام وقت جغرافيايي‌مان (پزشکان متخصصي که تمام وقت در دانشگاه کار مي‌کنند) قبل از طرح تحول سلامت درآمدشان متوسط حدود 7 ميليون و 800 هزار تومان بود. حال اين آمار براي برترين دانشگاه علوم پزشکي ايران است که بهترين متخصص‌ها در آن مشغول فعاليت هستند.»
رئيس دانشگاه علوم پزشکي تهران در پاسخ به اين پرسش که اگر بخواهيم چنين مقايسه‌اي کنيم کدام کشورها را مي‌توانيم با ايران مقايسه کنيم، افزود: «کشورهاي همسايه ما همه بيش از اين مقدار هستند. به جز جاهايي مانند عراق که طب‌شان دولتي است و بيمار رايگان درمان مي‌شود. اما آنجايي که تعرفه دارند و اعداد را اعلام کردند اصلاً با وضعيت درآمد در ايران قابل مقايسه نيستند، مثلاً يک ويزيت متخصص در ايران حدود 30 هزار تومان تومان است يعني 10 دلار؛ شما اين قيمت را در هيچ جا نمي‌توانيد پيدا کنيد، زيرا ويزيت در کشورهاي عربي از 50 تا 60 دلار به بالا شروع مي‌شود. ترکيه را نمي‌دانم چقدر است. ولي آنچه که شنيدم 4 برابر اينجا بود (فکر کنم). بنابراين اگر مي‌خواهيم مقايسه‌اي انجام دهيم منطقي اش اين است که اگر ما مي‌خواهيم يک آدم با انگيزه و با سواد و باهوشمان بيايد پزشکي بخواند و به مردم سرويس دهد بايد «مابه‌ازايش» را هم درست کنيم. نمي‌شود بگوييم فقط في سبيل الله کار کنند.»
وي درباره معضل زيرميزي در ايران و اينکه آيا زيرميزي در کشورهاي ديگر وجود دارد، عنوان کرد:« فرق دارد، بعضي جاها دارند، بعضي ها ندارند. يک جاهايي طب آزاد است، کشورهاي دور و بر خودمان خيلي‌هاشون اينطوري است حساب کتابي ندارد. يک جاهايي هم حساب کتاب دارد که دو گروه هستند. بعضي‌ها فاقد تعرفه هستند زيرا يک سري کارها فاقد تعرفه هستند که توافقي است.»
جعفريان در توضيح بيشتر درباره اينکه يعني کشورهاي ديگر نيز مانند ايران دچار معضل زيرميزي پزشکان هستند، خاطرنشان کرد:« بله دارند، البته شدت و ضعف دارد. هر چقدر شما منطقي‌تر تعرفه تعيين کرده باشيد و مکانيسم‌هاي دريافت و پرداخت شما درست‌تر باشد اين آلودگي در آن کمتر خواهد بود.»
